.jpg)
Տարիել Խարխելաուրին իր Վերկվիլիի բերդի մասին պատմող բանաստեղծությունում
բերդը ներկայացնում է, որպես գայլի պես մոխրագույն մի զարհուրելի բերդ, որը ծածկված
է յոթնապատիկ ամպով: Բերդը գնտվում է Դիդգորիում, որը ըստ գրողի նկարագրման շատ սարսափելի
տեղ է, որտեղ այնպիսի տպավորություն է, որ օձը լիզում է մեջքդ: Բանաստեղծության հերոսը
հանուն բարեկամի վրեժը լուծելու պատրաստ է զենքով ու զրահով գնալ կռվի և միայն հաղթելուց
հետո թեկուզ և մահանալ:
იქნებ დაეტყო ლექსებს სიბერე,
სტრიქონს ჭაღარა შემოერია.
გრიგალებს ქროლვით ვეღარ მისდევენ,
ვეღარც ქარების ხმებზე მღერიან.
იქნებ რითმებმა მუხლი მოხარეს
და მდუმარება ზღვათა აოცებთ
და მიმწუხრისას ისე ოხრავენ,
როგორც აჩრდილნი სასაფლაოზე.
იქნებ ვერხვების ჩუმი შრიალი
სულს გარინდებულს ვეღარ აფხიზლებს
და როგორც ტყეებს ლომის ღრიალი
შენს წამწამთა ტევრს შემომახიზნეს.
ო, სასურველო, მზე დაიწვერა,
ღამის ლანდები ტყის პირს ჰკორტნავენ.
მოჰყივის ზესკნელს ბებერი წერო
და მხრების რხევით მიწა ტორტმანებს.
სტრიქონს ჭაღარა შემოერია.
გრიგალებს ქროლვით ვეღარ მისდევენ,
ვეღარც ქარების ხმებზე მღერიან.
იქნებ რითმებმა მუხლი მოხარეს
და მდუმარება ზღვათა აოცებთ
და მიმწუხრისას ისე ოხრავენ,
როგორც აჩრდილნი სასაფლაოზე.
იქნებ ვერხვების ჩუმი შრიალი
სულს გარინდებულს ვეღარ აფხიზლებს
და როგორც ტყეებს ლომის ღრიალი
შენს წამწამთა ტევრს შემომახიზნეს.
ო, სასურველო, მზე დაიწვერა,
ღამის ლანდები ტყის პირს ჰკორტნავენ.
მოჰყივის ზესკნელს ბებერი წერო
და მხრების რხევით მიწა ტორტმანებს.
Post a Comment
Հա՞յ ես, ուրեմն մեկնաբանությունդ գրիր բացառապես ՀԱՅԱՏԱՌ
Շնորհակալություն